Unang Tikim: The Legend of Beer Hell

Sa tingin ko ito ay isang kuwento na nakakabuwiset dahil walang kwenta. Naiispan ko lang gumawa nito para maiba naman at ng matapos ko ay talaga ngang walang kwenta at napakapangit. Ang kuwentong ito kung mabait kang tao ay ngingitian mo lang at kung hindi baka mapasuka ka sa kakornihan. Ihanda mo ang iyong mata at baka magroll ito ng three hundred sixty degrees. Pero para mas maganda ay ipwesto mo na ang kamay mo sa ALT+F4 dahil baka di mo na makayanan dahil sa kabdtripan. Yeah! Here we go. Ang kuwento ng isang lalaki na naka-unang tikim!

Itago na lang natin ang pangalan niya sa, ahhh.... Birhel! Tama, ang pangalan ng pangunahin nating karakter ay si Birhel. Ipinanganak siya sa isang masayang pamilya at bata pa lang siya ay itinatak na sa kanya na huwag na huwag susubukan ang mga bawal. Ito daw ay galing sa kadiliman at sa oras na ikaw ay makatikim nito ay malulong ka na dito. Mabait namang bata sa Birhel at sinusunod niya ang mga payo ng kanyang mga magulang. Mapalakaibigan naman siya, magaling sa klase, at ayos kumanta. Palagi niyang perfect sa videokehan ang kantang “One Last Cry” ni Brian Mcknight. Astig hindi ba? Popular siya sa lahat. Noong highschool siya ay katropa siya ng mga lalake at the “perfect gentleman daw sa mga babae”. Ang saya na sana ng buhay niya di ba? Pero hindi ehh, dahil kahit gaano pa kaperpekto ang tao sa tingin ng iba there will always be a “but”. The irony of life.

Yes, may “but” nga si Birhel at yun ang kanyang pagiging boy. Boy korni. Mahilig siyang bumanat ng mga korni jokes na tila yata galing sa impyerno. So morbid na kahit ang ganda ng araw mo ay tuluyan na itong nasisira.  All along he thought na ang mga jokes niyang korni ay nakakatawa pero hindi eh. Tumatawa lang mga kaibigan niya dahil sa awa. Pagbigyan, pagbigyan, they loved him. They don’t want to tell him the truth. Kaya yun, naaquire na niya ang korni jokes. Pero things change when he went to college. Ang dating buhay na akala niya ay madadala nang korni jokes ay tila nag-iba. The doomsday has begun.

Sa isp niya bago makipagkilala ay hiritan muna ng joke. Nung first day of classes niya ay binanatan niya kaagad ang seatmate niya.

Birhel: Hi, alam mo nasagasaan yung pusa namin kahapon. Nakakalungkot. Tsk.

Seatmate: Oh, kawawa naman.

Birhel: Kaya nga. It was a CAT-ASTROPHIE! Hahahahahaha. Im Birhel pala.

The next day ay nagpachange ng schedule ang seatmate niya at yung sumunod pang mga seatmate niya. Nabigla siya, he thought it would work. Sinubukan niya ulet ito sa iba pang nakikilala niya.

“Alam niyo kung saang city ang maraming specialist? Hindi? Sa Vatican City! Batikan! Hahahahaha.”

At dahil diyan ay hindi siya natanggap sa org na gusto iyang salihan. Isang araw ay may nakakitang nahulog ang kanyang wallet, pinulot, at ibinalik ito sa kanya.

B: Wow, thank you ha? Alam mo, you should be in the Land of Mushrooms. Dahil ikaw ay Puno ng Kabutihan. Gets? Hahahahaha.

Nakapulot: Alam mo, dapat talaga hindi ko na yan ibinalik sa iyo.

Habang sila ay naglalakwatsa na magkaklase ay bigla siyang humirit ng;

B:Oh there is a sunfruit!

Kaklase: Ano?!

B: Sunfruits tsong! In tagalog, bungang araw. Hahahahaha.

Kaklase: Pare, kunyari lang ha di namin narinig yan. Para sa ikakabuti ito ng bayan.

At praktikal na naging ganyan ang buhay niya. Di niya maisip kung ano ang nangyari. It was so sudden. Hindi niya alam kung saan siya nagkamali. It was all well in highschool. Nararamdaman na niya na magiging loner na siya buong buhay niya at ayaw niya yun. There is something he can do. Pero di niya alam. All hope was fading.

Swerte niya at may naging kaibigan siyang tumulong. Ayon daw sa research niya ay may insidente rin na nangyari noon na katulad sa kanya. Isang lalaki  din ang naging katulad niya. At ayon daw sa journal nito, kailanga daw niyang magkagirlprend para mawala ang sumpang nakapaloob sa kanya. Napakamahirap daw niyan dahil lahat ay naiinis sa kakornihan niya pero kahit daw papaano ay may mahuhulog din sa kanya. At ang pinaka-importante sa lahat ay malasap niya ang “first time”. Yes ang unang tikim na pinakamahirap sa lahat dahil di mo alam kung papayaw ang babae. Dapat daw ay bumili ka muna ng pampadulas para pumayag at hindi magaspangangan ang babae. The thrill.

Nagkagirlfrend nga siya at pagkatapos ng 5mins ay pumayag na rin ang babae para sa first time. Sa gabi daw nila gagawin, yung wala pang makakakita. He was excited and afraid. What if everything went wrong. Nahirapan siyang bumili ng pampadulas dahil nahihiya siya. Ito pa kaya.  Inapply na niya ang pampadulas bago pa sila nagkita sa isang madilim na lugar. Ayan na, very excited na siya. At oo, ginawa nga nila. Sila ay nag”holding hands”. (Powtek ang korni.) Oo ang first time, first time na holding hands dahil nakakakilig daw ito at nababawasan ang korni neurons mo, ayon sa kaibigan niyang nagresearch. Ang pampadulas na inutukoy ay lotion, dove, para daw di magaspang ang kamay niya. And yes dahil dun, nabawasan na ang pagiging korni niya dahil kaagad siyang sinsapak ng girlprend nya pag nag-uumpisa pa lang siyang humirit ng korning joke. Unti-unti din na dumami ng mga kaibigan at naging masaya ang kanyang college life. At siya ng gurlprend niya, they lived happily ever after. =) Actualy hindi, nagbreak sila after 3 months, eto kasing s Birhel eh, di napigilan humirit. He overheard a joke at ibinanata sa kanyang girl sa pag-aakalang matatawa ito.

Birhel: Alam mo, pagkasama kita, feeling ko magasasaka lang ako.   

Girlprend: Bakit? Dahil sa estado ng pamumuhay ko? Dahil mejo mayaman ako? Dahil nakashorts ka lang?  Di naman yun importante. Balewala yun. Mabuti nga magsasaka marangal at may paninindigan.

Birhel: Hindi eh, palagi daw akong may kasama na mukhang kalabaw.

Girlprend: Ampota.

Kaya yun, nagbreak sila, nalungkot si Pareng Birhel. Pumunta siya sa isang bar at uminom for the First time ng beer. Nagpakalasing. At naging araw araw na niya habit ang pag-iinom. And he loved it. Ang unang tikim pala na tinutukoy sa kanya ay ang pag-inum at hindi yung girlprend. Kailangan pala talagang maghiwalay para matutong uminum, tikman ang bawal, at malasing. Dahil paglasing na lahat kausap mo, kahit gaano pa kakorni yang mga hirit mo ay ayos lang. Walang problema, tatawa pa rin sila. At sa umaga hindi ka magiging korni dahil sa hang-over. At doon nawala ang sumpa niyang pagiging korni. And he was forever then he was called:

 PS: Totoo ngang napakapangit nito. Para sa kaibigan kong magbabasa nito na hiniraman ko muna nang pangalan, thank you pare! Lilibre na lang kita ng beer. hehehehe. Hindi mo naman kuwento to di ba? Hiniram ko lang pangalan mo. hehehehe. Ang mga jokes pala ay hiniram ko sa kikomachine. hehehe. I know. This story is.