Identity Crisis

Napunta ka na ba sa sitwasyon na nakasakay ka sa jeep at may nakasabay ka na sa tingin mo kilala mo ngunit di ka sigurado at dahil nahihiya ka na baka di siya yung kilala mo, forever na kayong nag-i”snob”an nalang at walang kibuan. Tapos some days later maririnig mo na lang ang chismis na isa kang snob at feelingero dahil di ka namamansin?

Madalas mapunta tayo sa sitwasyon na ganito.  Yung may nakakatagpo ka sa kalye tapos ng tinitigan mo masasabi mo sa sarili na, “Kilala ko to ahhh”. Ngunit dahil di ito ngumingiti sayo ay nagdadalwang isip ka, hinahanap mo ang kahit anong recognition sa kanya na magkakilala kayo, pawis na pawis ka at kinakabahan dahil di ka sigurado. You are just a feet away pero wala pa rin. Nanalangin ka na to anyone na magbigay ng signs na kilala mo nga to. Nakahanda na ang ngiti mo na kanina mo pa pinipigilan. Kung sakaling ngumiti to ay ready ka na. Ngunit lumampas na lang siya ay wala pa rin.  Tuloy sa paglalakad.

Ito yung mga sitwasyon na tinatawag nating “Identity Crisis” dahil di mo siya ma-identify kung sino. Nagmamadali kang magrecall sa inaamag mo ng utak kung sino itong nakakatagpo mo pero wala pa rin kaya di na lang kayo nagpapansinan. Para na rin sa kuwentong ito ay tawagin na rin nating Identity Crisis itong kakilala m na di ka sigurado kung kilala mo nga (Ang gulo ng sentence na to ahh).

 

Mahirap talaga pag ganito ang nangyayari.  Isa sa mga sitwasyon na di mo talaga alam ang gagawin. Pero sabi naman ng iba ay madali lang naman yan. Bakit di mo na lang daw ngitian kahit di ka sigurado? Di naman masama at kasalanan ngumiti kahit sa di mo kakilala. At kung sakali man na ito nga yung kakilala mo ay ngingiti din naman ito sa’yo di ba at yan na ang recognition. Pero sa pagngiti mo ay may kailangan ka ring sundin na mga guidelines.

Una, siguraduhing mo ang ngiti mo. Yung pleasant at mapapangiti yung nginingitian mo. Hindi yung ngiti mo na parang baliw at baka pagkamalan ka na manyak. Pangalawa, di ibig sabihin na ngumiti na ito sa’yo ay ito na talaga to’. Baka lang ngumiti to dahil ngumingiti ka at di mo naman talaga kakilala. Hintayin mo na siya ang unang humito o maki-usap. Pangatlo, tingnan mo ang iyong linalakaran, baka sa kangingiti mo ay di mo na napapansin na may poste na pala sa harapan mo.

Ngunit ang ganitong sitwasyon ay walang sinabi kung nasa Jeep ka. Kasi yung sa daan ay split seconds lang nangyayari, eh yung sa jeep buong biyahe. Dyahe talaga ang sitwasyong ganito na para mo ng gustong magwarp speed na lang kaagad yung jeep papunta sa destinasyon mo. Very awkward na moment na di kayo nagpapansinan at gumagawa ka na lang ng kung ano ano mang paraan para masabi ni Identity Crisis  na di mo siya nakita.

1. Nagtutulug tulugan. Madalas ito ang perfect excuse ng nakakarami. Kasabay open ng isang mata, para magcheck kung nandiyan pa yung kakilala mo na sa pagtingin mo ay nagtutulugtulugan din.

2. Kunyari nag-eenjoy ka sa view sa labas na puro jeep din o basura kaya doon ka nakatingin kaya daw di mo napansin yung kilala mong nakasakay. Pagkababa mo ay high na high ka na dahil sa usok nagaling sa mga tambutso.

3. Salamat sa ipod o cellphone na may music. Magsounds na lang para swak ang lusot mo. 

4. Sa isang direksyon ka lang nakatingin. Dun sa opposite kung saan naka-upo yung kilala mo. Pagkababa mo bili agad ng salonpas. May stiff neck ka na.

Ngunit minsan may nangyayri din na inaasahan, paano kung mas una ka pang bababa tapos nasa unahan ka pa naka-upo. Siyempre kung bumababa ka magkakatinginan kayo, di na uubra yung drama mo na di mo siya napansin. Kaya naman dahil ayaw mo ng awkward moment at di ka bumababa sa babaan mo. Hihintayin mo muna siya unang bumababa. After one hour ay bumababa na rin. Okay lang, sakay na lang uli ng jeep pabalik. Pagkasakay mo ay ay sasakay uli na Identity Crisis  and here we go again.