“Caramel Macchiato, please”
Naks sarap pakinggan di ba, very high
class. Binibigayan ka ng pakiramdam na may kaya ka at kasali sa mga elite na mga mamamayan. Ito ang pakiramdam na ibinibigay ng Starbucks sa mga customer na
bumibili ng kape sa kanila. Ang pakiramdam na “I can afford” at “I’m not just an ordinary
person.”
Halos lahat ng mga Pinoy lalong lalo na
ang mga estudyante at narinig na ang Starbucks, an pinakasocial na cofffe shop
dito sa Pilipinas. Sa kamahalan naman ng presyo ng mga kape dito ay magbibigay
talaga ito ng pakiramdam sa mga tao na kung sino man ang bumibili dito ay kasali sa upper social class dahil may
kakayanan silang gastusin ang ganyang pera para lang sa kape.
Ang Starbucks ay isang simbolo ng pagiging
sosyal dito sa Pilipinas. Kung mapapansin mo ang ambiance sa loob ng coffee shop
na ito wih the amazing floor tiles, sa wallpapers, sa pagproprocess ng iyong
coffee hanggang sa american atmosphere; mararamdaman mo talaga na isa kang
napakaimportatnteng tao at naiiba sa mga tao doon sa labas na di makayang
makabili dito. Kung sa America ay ito isang kapehan lamang na kasali sa
everyday routine ng halos lahat ng working class na bumili ng kape araw-araw
(para ito sa walang oras para magtimpla ng kape), dito sa atin ay para ito sa
mga mayayaman. Kung sa America halos lahat may kayang bumili dito (it may be
expensive in the US too but at least they can afford it), dito sa atin ay iilan
lang. Bininigyan ka nito ng sense of
belongingness to the sosyalera class.
Para sa estudyante nang makapagkape sa
Starbucks ay isang malaking level up sa kanyang buhay kolehiyo. Sabay order ng
piakamurang offer at picture naman sa cellphone. Connect sa wifi, facebook,
upload, primary pic, tapos post naman ng “In Starbucks” . . . viola.
Pinagsisigawan ng na “I belong”.
Nag-iipon kaover a week na halos wala ka na lang kainin para sa sabado
makasama mo ang iyong “mayayaman” na kaibigan (na di mo alam ay katulad din
sayo na super-save may pera) para magkape sa Starbucks. Here are some visible manifestations ng
Starbucks craze sa kabataan,
1.
Puro biscuit lang ang
kinakain, di naglulunch. At kung magspy ka talaga, naka-pancit canton diet lang
ito.
2.
Kung tanungin mo naman kung
bakit di naglulunch, “I’m on a diet.” Kahit nangangayayat na yan at mukhang may
anorexia.
3.
Very excited ito pagdating sa
araw na pupunta kayo ng Starbucks.
4.
Ang pinakamagandang dress o
damit nito ang suot.
5.
Kahit puede naman na isa lang
sa inyo ang mag-oorder, lahat kayo pipila sa counter. Ni isa sa inyo ay i-foforfeit ang karapatan maka order ng “One
mocha frapuccino please.”
6.
Mejo pasigaw ang pag-order.
This was on purpose para marinig ng lahat na umorder ka ng kape in Starbucks
which is di di naman talaga kailangan
dahil obviously nasa loob ka naman ng Starbucks.
7.
Siyempre yung pangalan.
Importante talaga ito. Yung name mo nakasulat sa lalagayan ng kapeng order mo.
8.
Pipili ito ng isang magandang
pwesto, preferably dun sa kung saan makikita siiya ng mga taong dumadaan. Pag
may nakitang kilala kakaway na parang artista. Very essential na may dumaan na
kilala siya.
9.
She would invite the person
she know to come inside pero alam niya na hindi ito makakapasok dahil walang
pambili ng mahal na kape. She would feel very special dahil kasali siya sa ilang
tao na makakabili.
10.
Okay lang ang group pics. Pero
kung isa ka lang ay iba na ito. Dapat sa picture kitng kita ang logo ng
starbucks o ang kape. Maraming shots ang kukunin dahili dapat perpekto ang
iyong starbucks photo.
11.
Tapos i-uupload naman sa
facebook sabay status, “Having Coffe at Starbucks.” Naks world-class.
Sigurado ako may kaibigan kang ganito o
baka ikaw na rin na nagbabasa nito. Wala namang masama dito, the Starbucks
craze is happening since they had come here. Karapatan ng bawat isa sa atin
gastusin ang pera natin whichever way we want and feel the satisfaction in
doing so. Kahit paminsan minsan masarap naman maramdaman na importatnteng tao
ka, kahit pakiramdam mo lang na sa totoo wala namang pakialam ang mga tao sa
iyo kahit mamahaling kape pa ang inumin mo. This post was not meant to
humiliate but just made to point out one of the Filipino ways. At kahit naman
ako magpapapicture naman talaga sa Starbucks with the coffee. Hahahahahaha.
Sa totoo lang naman, being in Starbucks is
a luxury, at sana huwag mong isakripisyo ang iyong kalusugan dahil sa luxury na
ito.
PS: Ito ay katuwaan lamang. Ang ilang mga imahe ay nakuha ko lang sa google.
No comments:
Post a Comment