Gusto mo pa bang maging Pinoy?

Kung bibigyan ka ng pagkakataong mabuhay ulit, pipiliin mo bang ipanganak na Pinoy ulit?

Simpleng tanong lang pero napakakomplikadong isipin ang isasagot. Sasabihin ng iba, hindi naman mahirap, oo o hindi lang naman. May pahabol pang, “Siyempre oo ang sagot, di na kailangan pang pag-isipan yan. Nasaan na ba ang iyong pagiging makabayan?” What a hypocrite, siyempre sa harap ng camera o ng maraming tao yan ang sasabihin mo. Ngangaral ka sa pagiging makabayan ehhh sa ahit nga paghinto kung naririnig mo ang tunog ng pambansang awit ay di mo magawa.

Ako aaminin ko, malaki ang pagdadalawang isip ko nung naging tanong ito sa isag essay namin sa exam. Kung gustong mong makakuha ng malaking grade eh oo ang magandang sagot at lagyan mo ng mga justification ng isang pagiging makabayan. Pero kung lalaliman mo ang pag-iisip at timbangin ang lahat, ano nga ba? Gugustuhin ko pa kayang maging Pilipino ulit?    

Kahirapan, balikong sistema ng gobyerno, napakaruming politika, di mawalang kurapsyon, nakakabuwiset na pamumuhay, mataas na bilihin, magulo na bansa, at media politics. Kung ganito kagulo na ang Pilipinas, nanaisin mo pa bang maging Pinoy? Sa bansang mahirap magkatrabaho. Mahirap ang pamumuhay. Maliit ang sweldo. Mataas na tuition fee. Saan ka na nga ba pupulutin.

Karamihan sa mga Pinoy ay naghahangad na umalis na g bansa, doon na lang nagtratrabaho para sa ikabubuhay nito. Mga domestic helper at ano ano pang blue collar jobs ang kanilang kinukuha para maihaon sa kahirapan ang pamilya nila dito sa bansa. Mas malaki ang sweldo dun, sa trabaho nila ay halos times ten ang sahod kung dito ka sa Pilipinas magtratrabaho. Kapalit ng sakripisyo nila ang magandang kinabukasan na maibibigay nila sa kanilang pamilya. Sa tagal na rin ng kanilang pamamalagi sa ibang bansa ay ninanais na rin nilang doon manirahan. Magmigrate na lang dahil mas maganda ang maibibigay na buhay nila sa kanilang pamilya doon kaysa dito.

Maraming  mga Pilipino ang nagdesisyon ng iwan ang bansa Nawalan na ng pag-asa sa sistemang balibaliko at puno ng kurapsyon. Kung naghahangad kang guminhawa ang iyong buhay ay malabo. Bakit mo ba di nanaising manirahang lang sa ibang bansa? Mas okay na nga ang pamumuhay doon ehh maganda pa ang sistema ng gobyerno at disiplinang sinusunod. Kung sa Singapore maganda ang disipina, malinis at  maunlad ang bansa. Ang mga hapon ay may sinusunod na isang synchronized time. Kung sa Irelan na binabayaran pa ang mga bata para pumasok sa skwela, sa Canada na libre ang pagpapa-ospital, sa New Zealand na sariwa ang hangin. Sa ibang bansa na maabot mo ang iyong mga pangarap.

Aaminin ko, nangangarap din akong manirahan sa ibang bansa. In Rio exactly, sa bansa ng Brazil. Kung saan mayaman at pinahahalagahan ang kanilang kultura. Isang bansa na ipinagmamalaki ang kanilang pagiging Brazilian. Di tulad sa bansa natin na may identity crises, mga Pinoy na nangangarap maging Amerikano. Hinahangad kong mapunta na lang doon, sa kanilang mga kalsada na naipapakita ang kanilang kultura at pagkakakilanlan. Sa bansanghindi ikinahihiya ang kanilang heritage. Pinahahalagahan at ipinagsisigawan sa mundo. Di tulad sa bansa natin na nawawala na ang pagkakakilanlan dahil ang standard na natin ay kung ano ang maganda ng mga Amerikano.

Nakakalungkot mang isipin pero ito ang katutuhanan, marami na rin ang nawawalang ng pag-asa na may maganda pang magagawa ang gobyerno para sa bansa natin. Ang mga namumuno ay puro pansariling kapakanan lang naman ang iniisip. Yung kung sino pa ang may maganda at kakayahang mamuno sa bansa natin ay yun pa ang mga nawawala. Sa halip na magkakaisa ang mga Pilipino ay kanya kanya na lang muna.

Alam ko sasabihin mong puro negatibo lang naman ang sinasabi ko dito. Marami rin namang dahilan para piliin mong maging Pilipino ahhhhh. Oo, tama po kayo. Kahit paano masarap pa rin mamuhay sa Pilipinas. Masaya rin naman ako dito. I just can’t help wondering kung pipiliin ko pa bang maging Pilipino. Ikaw, tayo tayo lang naman, pipiliin mo pa rin bang maging Pilipino?