Refvcked

Alam mo ba yung pakiramdam na akala mo tinutulungan ka pero yung pala pinagsasamantalahan ka lang pala? Man, you’ve just been fvcked!

Sa kasagsagan ng napakalaking trahedya na naganap dito sa ating bansa  ay nagsilabasan ang napakaraming isyu na tumutukoy sa kakayanan ng pamahalaan at mga anomalya na pilit nilang tinatakpan.

Hindi ako sigurado dito, kaya kung ano man ang isinulat ko dito ay lahat opinyon at pawang allegasyon lang sa mga nabasa ko. 

Sa panahon na marami ang gustong tumulong ay naging panahon din ng maraming naging mapagsamantala. Oppurtunista. Extortionista.

Nang mabalitaan namin ang tungkol sa mga rinerepack na relief goods. Yung mga relief goods na galing sa ibang bansa. Yung tulong at donasyon, foreign aid, na para sa mga biktima.

Ireniport ng mga volunteers ang sinasabing anomalya. Na yung mga relief goods daw na galing sa ibang bansa ay renirepack, kinukuha yung mga items na  maganda  ang kalidad at pinapalitan ng iba. Itinatago daw ito at hindi na isinasali sa mga ipinamimigay.

“Kasinungalingan!” sigaw ng ahensya. We do not repack the relief goods sabi ng pinuno. “Inirere-label” lang daw. Binubuksan lang daw nila, tinitingnan kung may mababasag o expired na mga goods. Tapos isine-“separate” lang daw nila. Hindi daw sila nagrere-repack .

 Kung ganon hindi pala pagrepack yung pagbukas ng mga goods na donasyon ng ibang bansa at, oo nga importante to’, READY FOR DISTRIBUTION na nga ang mga ito. Kung binubuksan nila ito at kinukuha ang ilan, di ba ito repacking?

At tingnan mo nga naman ready for distribution na para sa mga biktima. Sa tingin niyo ba maglalagay ng expired goods ang mga ito? Sa tingin nyo ba di din nila ito idinaan sa repacking protocol sa kanila? Sa tingin niyo lalagyan nila ito ng lason? 

Yung mga bigas, langis, kotse na ini-smuggle hindi niyo inuusisa o binubuksan yung mga carrier nito pero yung mga relief goods na sana diretso sa mga biktima at kailangan na kailangan ay siya pang pinagtutuunan niyo ng “inspection.”

Insulto ito para sa mga banyagang nais lamang tumulong. Parang sinasabi na hindi ligtas ang ipnadadala niyo. And my goodness nga naman talaga, magpapadala nga ba sila ng expired goods?

Kaya nga disappointed na disappointed ang maraming foreign missionaries and aids na pumunta dito. Disappointed as gobyerno, sa sistema, lalong lalo na sa nangyayari sa tulong na kanilang ipinadala. Kaya nga ngayon binabantayan ang bansa natin kung ano ang ginagawa ng national government sa bilyong bilyong donasyon.

Natanong ko ang kaibigan kong galing sa GuiuanEastern Samar), isa sa mga lugar na grabeng nasalanta ng bagyo, “Padi, pamati ko damu an relief goods ha iyo, damu an tikang han iba nga bansa, damu an nagpakuha spam?“ (Pare balita lo maraming relief goods sa inyo, yung mga galing sa ibang bansa, madami bang nakakuha ng spam) 

Yung sagot niya, yung sagot ng mga tao doon, “Ano nga spam? Wara hit inabot, puro salmon.” (Anong spam? Walang ganyang umabot sa amin. Lahat salmon.) 

Nasaan na ang mga de kaledad na de lata na ipinamigay ng ibang bansa na hindi naman umabot. Lahat sinasabi  na puro salmon lang o kaya corned beef na gawa sa atin ang dumaing sa kanila. Hindi naman sasabihin ng gobyerno na wala daw “SPAM” dahil sabi ng mga foreign aid at mismong concerned citizens sa US at ibang bansa na nagpadala sila ng  mga goods na ganito. Ang tanong nasaan na ito?

Sabi pa nga ng mga biktima na nakakapagtaka daw yung mga bag na puro mga galing sa ibang bansa ang label pero yung mga pagkain sa loob ay produktong galing dito. Di ba pinalitan?

Hanggang ngayon ay deny nang deny pa sila na may nangyaring ganito. Pero ang totoo sa panahong sinasabing nangyayari ang anomalyang ito ay pinagbabawal nila ang pagvivideo ng prosesso ng packing. Naitago na din nila lahat ng kailangang maitago ng ang medya na ang magsiyasat.

Kawawa naman ang mga volunteers, sila na nga ang libreng tumutuong ay ginagamit pa sila ng ahensya para sa katiwalian. Nang mayroong magsalita sa kanilang ginagawa ay siya pang ipinapahiya.

Di ko lang maintindihan ang mga taong ito. Na sa mismo pa sa panahon na naghihirap ang bansa. Na nangangailangan ng tulong. Sa panahon na sana awa at pagmamalasakit ang nasa puso at isip nila. Na ang pagtulong sana ang kanilang inaatupag. Na kahit papaano, kahit sa isang panyayari lang ay mawala muna ang pagiging makasarili kundi isipin ang pagtulong sa lahat ay nagagawa pa nila ito.

There is no compassion for the victims coming from this people. Selfishness is what is in their hearts. Sad to say for the many YOLANDA VICTIMS, but you’ve just been FVCKED!

Limang Bagay na Dapat Sana Nagawa ng Gobyerno

1. Relief goods. Kailangan mo pa bang maghintay na dumaan muna ang kalamidad bago ka maghanda? Kung alam ng gobyerno na super typhooon pala yung dadaan eh  bakit di sila kaagad ng imbak  ng maraming relief goods para sa mga posibleng magiging biktima. Dapat sana inilagay nila ito sa lugar na malapit sa mga maapektuhan. Siguro naman yung PAGASA may kakayanan na kahit papaano makapagpredict kung saan papatungo yung bagyo.

Bakit? Natatakot kayo na baka hindi maging grabe yung bagyo at  nagsayang kayo ng pondo para sa relief goods at ilan pang gastusin para sa paghahanda? Takot kayong mabawasan ang pondo na para naman talaga sa bayan?

Eh ano naman  kung hindi nga grabe yung bagyo? Eh di ipamigay niyo yung mga relief good pa rin. Kakaiinin din lang naman yan ng mga tao. O ipamigaw sa mga orphan houses, SOS, o sa mga DSWD centers. Marami ang nagugutum sa Pilipinas. Di masasayang ang mga relief goods na yan.

Pero dahil nga gawa sa mga magagaling na tao ang gobyerno natin, hinihintay muna yung bayo na dumating, tinitingnan muna yung mga nasira, eestimate muna yung halaga ng damages. Kahit marami na ang di makakain, huwag muna dahil di pa kami sigurado kung gaano kalaki yung nasira. Kailangan mapin-point muna namin ang kailangan gastusin para hindi sobra yung pondong magamit.

Takot kayong gumasto ng malaki para sa mga biktima?

 2. Helicopters. Bakit kaya di naiisip ng gobyerno ang mga helicopters. Sabi nila sira daw yung mga airport kaya di makapadala ng relief goods. Eh di gumamit kayo ng mga helicopter. Kaya naman nilang magdala ng relief goods di ba?

Huwag niyong sabihin hindi rin kaya ng mga helicopters na makapwesto dahil wala ring airport.

Alam niyo kug bakit pinili ng mga sundalo sa buong mundo ang mga helicopter sa pagdadala ng mga tropa nila? Dahil sa kakayanan nitong makapwesto kahit sa mga komplikadong lugar.

At naku naman, huwag niyong idahilan na wala tayong mga helicopter. Ilan ba ang mga presidential choppers na yan? Di ba puwedeng gamitin dahil para sa presidente lang yan? Marami ang nagugutum sa panahon na iyon.

Oh? Walang budget para sa gasolina? O sadyang hindi lang kayo nag-isip ng maganda.  3.Chartered  Ships. Eto pa yung paborito ko, nadedelay daw yung mga truck na nagdadala ng relief goods dahil dalawang barko lang yung umaandar sa may Matnog (yung lugar kung saan nagkokonekta yung Samar at Luzon). Wala bang pondo ang gobyerno na kaagad magagamit para makacharter ng ilang barko para mapadali ang pagdaan ng mga truck? May calamity fund naman ata. Parang ilang linggo pa bago maiisip ng gobyerno na gawin ito.

4.Super Typhoon. Ilang beses na ba tayong dinaanan ng bagyo? Sa pagkakatanda ko, madalas sabihin ng mga titser ko sa highschool na 20 na bagyo ang dumadaan sa Pilipinas taon taon.

Nakakapagtaka hindi ba? Na kung sino pa yung madalas daanan ng bagyo ay siya pang hindi handa. Dapat nga ngayon mayroon ng batas ang gobyerno o standard set of rules na dapat ginagawa sa mga panahong nagiging ganito. DAPAT NGA WE ARE ABSOLUTELY PREPARED for something like this dahil nga madalas tayong daanan ng bagyo. Based on experience dapat tayo ang bansa na prepared in surviving storms.

Kung sa Japan mayroon na silang program at standard set of procedures kung lumilindol, kung sa mga Northern Countries na handa na para sa Hail Storms, o sa mga Equator Places na palaging pinaghahandaan ang matagal na tag-uhaw. Di ba dapat tayo mayroon na din nito? 

 5. Storm Surge. Ito talaga ang nanpalaking pagkakamali. Kulang sa impormasyong ang mga lokal na pamahalaan kung ano yung paparating. Sabi lang sa nakatataas na magkakaroon ng storm surge. Walang konkretong pagpapaliwanag kung ano ba itong storm surge.

Kadalasan ay akala lang ng mga tao ay napakamalakas na hangin. Sino nga ba naman ang mag-eexpect na ito pala ay malakas na alon galing sa dagat. Kung sana noong isang araw pa bago dumating ang bagyo ay pinuno niyo ang medya sa pagpapaliwanag kung ano itong storm surge. Kaya niyo naman yan di ba?

O  kaya sana TIDAL WAVE  na lang ang ginamit niyo. Mas maiintindihan pa ng nakakararami. 

Marami pa sanang bagay ang dapat nagawa ng gobyerno para agad agad natulungan yung mga tao. Sa halip na magsisis ng magsisi.

We Were Prepared?

“We were prepared.”

Ilang beses ko na itong narinig. Palaging idinidiin na handa sila at hindi nagkulang.

Sinisisi ang mga lokal na pamahalaan na sila ang dahilan kung bakit nagkagulo.

Sinisis ang mga lokal na pamahalaan dahil hindi kaagad nakipag-communicate sa kanila kung gaano kalala ang problema.

Sinisisi ang mga lokal na pamahalaan na hindi daw magampanan ang tungkulin.

Sinisisi ang lokal na pamahalaan na mga biktima din ng bagyo. Mga nawalan din ng bahay, nawalan ng kamag-anak at kaibigan. Wala ding makain. 

“We were prepared.” Sabi mo pero bakit kailangan pang maghintay ng ilang araw bago umabot ang mga relief goods. 

Ilang araw  bago mo ipadala ang mga sundalo.

Ilang araw bago nagsi-abutan ang mga pagkain at damit.

Buti pa ang foreign aid, kaagad tumulong. Sila kaagad nagpadala ng mga taong tutulong sa mga nasalanta ng bagyo. 

Isipin mo, ang layo nila pero halos mauna pa sila sa pagtulong sa atin.

Pero yung talagang di namin nagustuhan eh yung nagiging mapagmataas ka pa. Ayaw mong tumanggap ng kritisismo sa iyong pamamalakad. Sa iyong pagresponde sa dumating na trahedya. Di mo matanggap ang mga pagkakamali at pagkukulang. Isa kang “public figure”, normal lang na maraming magsasabi o magbibigay opinyon sa iyong pagmamalakad, parte ng trabaho mo yan. Walang perpektong tao sa mundo, pero kung naging mapagkumbaba ka lang ay maiintindihan naman ng maraming tao. Ang takot na tumanggap ng ano mang kritisismo at mismong takot na tanggapin na totoo naman ito ay isa sa pinakamalaki mong kahinaan.

At siya nga pala, yung  bilyong bilyong donasyon, sana di mauwi sa wala.Yung nababalitaan lang namin yung maraming perang natatanggap pero yung nagagamit para sa mga biktima, wala. Release ng release daw ng pera pero yung totoo sariling sikap naman ang ginagawa ng mga tao  para maitaguyod nila ulit ang mga sarili nila.