Makikitulog Lang

Wala na akong ideya kung ano na ang kalagayan sa bahay namin. Kung may nagbago na hitsura nito o doon pa ba kami nakatira. Ilang linggo na akong di umuuwi, nakasanayan na sa ibang bahay natutulog. Hindi na ako umuuwi sa amin, hindi rin naman ako hinahanap. Ayoko rin naman doon. 

Mabuti na lang at marami akong naging kaibigan noong dalawang taon ko sa kolehiyo. Mga “generous” na mga kaibigan na handa akong patulugin at patirahin sa bahay nila kahit ilang araw.  Libre pa ang pagkain at isa nga ay tinuturing na akong pamilya ng mga magulang niya. Nakakahiya na nga na palagi akong nandoon pero sila rin ang bumubuhay sa akin kasama ang ilang kong kaibigan. Sa loob ng isang linggo, limang araw diyan ay lasing akong nagigising, yung dalawang araw ay sabok sa kayoyosi o marijuana. Yan na ang buhay ko. Walang direksyon at patutunguhan.

Noon ay hinahanap pa ako pag di umuuwi ngunit nasanay na rin sila at pinabayan na lang ako. Kahit isang buwan pa ako mawala ay di na nila ako hinahanap. Pagkakauwi ko ay kinabukasan aalis nanaman ako habang pinagagalitan ng nanay ko dahil umuuwi lang ako para mag-iwan ng labahan. Ayoko naman sa bahay natutulog, may kahati na nga ako sa kama, naitutulak pa ako sa kalagitnaan ng gabi. Mabuti na lang sa bahay ng ga kaibigan ko, komportable at ayos ang pagkatulog matapos ang isang masayang inuman. Ako ang taong palaging present sa inuman, yan ang naisusukli ko sa mga kaibigang bumubuhay at lumilibre sa akin. Masaya at makulet naman kasi akong kasama.

Dati masarap kong umuwi sa bahay. Noong may kaya pa ang pamilya. Pangatlo ako sa amin at nag-aaral din ako noon. Dating opisyal si Erpat ng isang konggresista at dahil matalik silang magkaibigan ay maganda ang pamumuhay namin. Kayang mapagsabaysabay kaming papag-arali kahit si Erpat lang tratrabaho. Maganda ang kita noon at sa isang subdibisyon pa kame tumitira. Ngunit ng sa ikalawang taon ko na ay biglang bumagsak ang pamumuno ng kongresista at kasabay doon ang pagbagsak ng pamumuhay namin.  Napatunayan kasi na nangungurakot ito kaya tinanggal sa puesto at nakulong. Mapapasama na nga si Erpat noon pero napatunayan naman na wala siyang kinalaman sa mga ninakaw na pera ng bayan. Kaya lang yun, nawalan ng trabaho si Tatay.

Dahil graduating na si Ate noon at si Kuya naman ay third year na ay ipinagpasyang ako muna ang titigl para makagradwyet yung dalawa. Naintindihan ko naman yun, ayos lang. Tumulong na lang ako sa bahay. Gradwyet na si Ate ngunit kaagad nag-asawa kay di nakatulong sa problemang financial sa bahay. Si Kuya ngayon ay di pinalad at ikapitong taon na niya sa Engineering na course. Tinanong ko sa mga magulang ko kung kailan ako babalik sa pag-aaral, dalawang taon na ako noon na hindi nag-aaral at si Kuya ay 5th year. Puwede naman na bumalik na ako dahil gradwyet na si Ate. Sabi nila noon na susunod na year. Handa na sana akong bumalik ngunit di natupad ang pangako nila, di nakagradwyet si kuya, kulang sa budget. Hintay daw muna ako.

Nasaktan ako sa nangyari. At doon na ako nagsimulang maglakwatsa. Pinagagalitan nila ako pag-uuwi ko ng madaling araw o alas dos ng umaga. Wala daw akong patutunguhan, eh sino ba ang may dahilan? Ipinagpatuloy ko ang ganitong buhay hanggang sa hindi na ako umuuwi at sa ibang bahay na natutulog. Mas mabuti doon, hindi maingay at komprotable ang sofa. Hindi ko naman ipagsisiksikan ang aking sarili kung ayaw niyo sa akin. Sa pamilyang wala namang pakiaalam sa akin.

Ngayon ay ang bunso na namin ang nag-aaral sa kolehiyo. Talagang noong una pa lang ay wala na silang plano na papag-aralin ako. Nandun si kuya walang trabaho at nakakapit sa remote. Ayoko sa bahay. Di ako dun makatulog.

Pauwi na ako sa amin, sigurado pagpasok ni hindi ako titingnan ni erpat. Malamang walang paki-alam si kuya. Yung bunso namin, kaaway ako dahil palaging mausok ang kwarto namin pag nandoon ako. Kung di lang sa bunganga ni Nanay na ako palagi napapansin ay siguro para akong multo sa sarili naming bahay. Ayokong umuwi, malapit na ako sana sa amin, ng bigla kong pinara ang tricyce. Doon na lang ako sa bahay nila Bok. Doon na lang ako makikitulog.