Piso

Piso. May piso ka na lang sa bulsa mo. Kaya mo bang makipagsapalaran kung isang piso na lang ang pera mo? Ano na nga ba ang nabibili ng isang piso ngayon? Hanggang saan na ba ang naabot ng piso ng Pilipinas. Mula sa malalaking bilog na piso noon hanggang ngayon sa malilit na coin na paliit nang paliit pa ang halaga.

Kasabay daw ng pagliit ng laki ng barya ang pagliit ng halaga nito. Kung maaalala niyo, malalaki dati ang barya ng piso. Mas malaki pa sa sampung piso ngayon, kasing laki ng takip ng Vicks o ng takip garapon ng enervon. Ganun rin kalaki ang halaga ng piso noon. Noon marami na ang nabibili ng isang piso. Busog na busog ka na sa rami ng chichirya na mabibili mo. Noon naalala ko pa, isang piso pa lang ang pamasahe sa tricycle, kung bata ka ay singkwenta sintemos. Pati sa mga dyip ay piso rin ang pamasahe. Ngayon subukan mong magbayad ng piso sa dyip ehhh baka pagulungin ka. Naaala niyo pa ng apat na kendi yung nabibili ng isang piso. Apat na maxx na pula yun. Tuwang tuwa  ang loko noon pag may apat akong maxx. Ngayon isang piso na, swerte pag may nagbebenta pa ng  dalawang piso para sa tatlong maxx. Yung cotton candy. Isang cone ng ice cream. May dalawa ka na ring chichirya noon, yung may kasamang action figure na gawa sa plastic o goma. Yung sa amin gundam yun. Madalas ako bumili ng marami noon tapos laro kami ng “tira-tira” pag masapol mo yung action figure ng isa, sayo na yun, depende rin sa pusta. Anim na holens yung nabibili ng piso. Walong maliliit na teks at apat naman kung malalaki. Apat na mik-mik at choconut. Tatlong cellophane ng bobot. Labing anim na pink na bubble gum na nagpapapink ng dila. Dalawang pintura bubble gums. Plastic balloons. Dalawang piraso ng polvoron na kung swerte ka may isang piso na prize. Dalawang tsansa para bumugot ng numero sa mga prizes. Puede ka ring manalo ng manok. Dalawampung rubber bands. At sampung piraso ng papel. 

Mayaman ka na noon kung may kakayanan kang gumasto at gumasto lang ng piso. Pero madali lang ang kaligayahang ito dahil bigla bigla umangat ang mga presyo at bumaba ang halaga ng piso. Yung sigarilyong Champion na mabibili mo ng tatlong piraso sa isang piso ay naging isang piso na yung presyo kasabay ng maxx at mga chichiriyang may goma. Sa isang taon ay apat na beses nag-iba ang presyo ng pamasahe. Yung dating piso naging wanpipti, dos, tupipti hanggang kwatro. Kung allowance mo isang araw 10 pesos, dati may six pesos ka pa para gastusin. Ngayon, lalakad ka na lang pauwi dahil kulang na.

Kasama ng pagbagsak ng piso and pagbagsak ng ekonomiya ng Pilipinas. Biglang nag-iba ang pamumuhay sa Pilipinas noong pumasok ng dekada nobenta at mas lumala pa hanggang ngayon. Pamahal nang pamahal ang bilihin. Pitong piso na ang pamasahe sa short ride. Pamahal nang pamahal ang mga bilihin. At walang ginagawa ang ating mahal na gobyerno. Habang yumayaman ang mga politiko ay parami nang parami ang mahihirap. Pabagsak nang pabagsak ang pamumuhay ng mga mamamayang Pilipino. 

Kailan pa ba kikios ang gobyerno? Paliit nang paliit ang halaga ng piso. Hihintayin pa ba ito hanggang maging kasing halaga na lang ito ng isang sentimo?